Corsica 2014, Dieren, Non-fictie

Murene

IMG_0655

Een zomerse avond. De zon wrijft zachtjes de laatste warmte van de dag in je huid. We nemen ons eten en drinken mee naar de rotsen in de branding van de Middelandse zee. 

Langzaam, in steeds hetzelfde ritme duwt de zee vers water in de lagune. Zee-egels, anemonen, kleine visjes. Een rijk biotoop aan onze voeten. Een kalme waarheid, onverstoord door mensen, onverstoord door de ruwheid van het leven. 

Van onder een rots speurt een bruin, geel gestreept dier rustig zijn omgeving af. Op zoek naar een prooi. Het ziet niet veel, het wacht tot het voedsel vlakbij komt en hapt dan toe. Een klein kopje boven een verder dik, slangachtig lijf. 

De zon zakt tegen de zee aan, wordt opgevangen door de donkere horizon. Een avond om te genieten van het leven.

Corsica 2014, Dieren, Liefde, Non-fictie, Sterven

Jonathan

Het was nog vroeg, langzaam sloop het schip over de rustige zee. We waren halverwege, nog 2 uur te gaan. In de patrijspoort aan bakboord zag ik plots 2 meeuwen verschijnen. Ongeveer 300 meter van het schip, afstanden zijn moeilijk te schatten. Ze gaan iets sneller. Heel langzaam zie ik ze achter elkaar heel laag over het water scheren. Onderweg, waarheen? De voorste is het sterkst. Plots schiet hij omhoog, duikt achter de ander naar beneden en sluit weer aan. Van korte duur, per slot is hij de sterkste en neemt over door er omheen te vliegen. Soms worden ze opgegeten door de golven en een tel later zie ik ze weer. We varen te langzaam. De meeuwen halen ons in en verdwijnen.

Oma is overleden. In Kijkduin is de begrafenis. Natuurlijk zijn we te vroeg bij de aula. Buiten, voor de deur wacht een geweldig grote zeemeeuw. Met een soevereine blik kijkt hij ons aan. Als we dichterbij komen, stijgt hij sierlijk op, draait een ronde en verdwijnt over de bomen. In de dienst vertelt de voorganger het verhaal van Jonathan, de zeemeeuw, die zijn meeuwenleven te beperkt vindt. Jonathan Livingston streeft naar iets hogers – ook letterlijk, door zo hoog en zo elegant en zo snel mogelijk te vliegen.
Oma had dit uitgekozen.

Daar midden op zee zie ik ze ineens weer. Ze hebben 2 andere meeuwen ontmoet. Ik zie ze tegen elkaar op vliegen, om elkaar heen draaien, hoger en hoger, tot ze rechts uit de poort verdwijnen.

Liefde, Non-fictie

Voor Linda (2)

Iedereen komt keuze momenten tegen in het leven en het mooie is als je een keuze uit vrijheid kan maken, zonder de angst.

Here’s to you
The one that always pulls us through
Always do what you got to do
You’re one of a kind
Thank god you’re mine.
(Michael Bublé – Close your eyes)

Corsica 2014, Herseninfarct revalidatie, Non-fictie, Zomer 2015

Loslaten

Waarom heb ik op de dag zelf steeds zo’n moeite om op vakantie te gaan? Van te voren kan ik genieten van de verwachting, de terrasjes, de zon, de warmte, het eten, de rust.
Ik hou van mijn gestructureerde leven, van mijn gezin, mijn familie, mijn werk, mijn vrienden en alles wat ik daarin onderneem. Vakantie brengt me uit dat ritme, uit die structuur. Onbekendheid, niet weten wat er komt, geen controle hebben komt ervoor in de plaats. Ik weet ook niet of hetgeen ik had, straks ook weer daar is. Een vriendin appte: “ga nou maar eens loslaten en vier vakantie”.

Van te voren probeer ik alle scenario’s te beredeneren, te beleven, zo kan er niets gebeuren waar ik niet op voorbereid ben. Eigenlijk bereid ik me op die manier voor op mislukking. Succes zorgt voor verandering, maar is dat wel wat ik wil? Ik hou ervan te weten waar ik aan toe ben, van stabiliteit. Kan ik die handrem onderkennen en uitschakelen? Kan ik openstaan voor instabiliteit, stress en verandering?
(Ja-maar ….. omdenken: Berthold Gunster)

Liefde, Non-fictie

Voor Linda

Welke keuze jij of het leven ook maakt,
een gedicht speciaal voor jou.

[i carry your heart with me(i carry it in]
BY E. E. CUMMINGS (1952)

i carry your heart with me(i carry it in
my heart)i am never without it(anywhere
i go you go,my dear;and whatever is done
by only me is your doing,my darling)
                              i fear
no fate(for you are my fate,my sweet)i want
no world(for beautiful you are my world,my true)
and it’s you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life;which grows
higher than soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that’s keeping the stars apart

i carry your heart(i carry it in my heart)

Facebook, Non-fictie

Siddhartha

Vandaag weer eens in het verhaal van ‘Hij wiens doel is volbracht’ gedoken. (Herman Hesse: Siddhartha).

Om de zoveel jaar kom ik wel weer op een keuze moment in mijn leven uit. Wat is daar toch de bedoeling van? Ik zou denken, je krijgt een leuke baan, stop daarin je energie en dat is je leven. Blijkbaar wil ik toch steeds weer iets anders.

Siddhartha gaat in het boek ook op zoek in zijn leven, steeds weer veranderingen. Het verhaal eindigt met Siddhartha als veerman, pratend tegen de rivier en de stenen, uiteindelijk in vrede met zijn reis en het begrijpen ervan.

Op Wikipedia is een mooie samenvatting (nl.wikipedia.org/wiki/siddhartha_(roman))

Ervaringen leiden tot bewustwordingen in iemands leven – het duidt op deelname, leren en misschien kennis. Verstaan is begrijpen en internaliseren. In de roman worden ervaringen aangewezen als de beste manier om te komen tot het begrijpen van de realiteit en verlichting te bereiken. Siddhartha’s reis toont aan dat dit begrijpen niet kan verkregen worden door scholastiek, geestelijke methodes of ongebreidelde lusten en de hieraan vasthangende pijn van de samsara; het is echter de totaliteit van alle ervaringen tijdens iemands leven die leiden tot het begrijpen.

Liefde, Non-fictie

Liefdesverhoudingen

(Uit: Lieve Gabriel. Halfdan W. Freihow. pag. 147)
Volwassen liefdesverhoudingen zijn het moeilijkste wat er is, die vragen zoveel van alles wat jij niet hebt en niet begrijpt, van een taal die vaak alleen maar onuitgesproken is en dubbelzinnig en woordeloos, van zo’n diep inlevingsvermogen in iemand anders dat het soms lijkt alsof je jezelf kwijtraakt.

Facebook, Fictie, Herseninfarct revalidatie, Zomer 2015

Notre Dame

De klok gaat heen en weer, 6000 kg, elke slag trilt door mijn botten, door mijn hoofd. Ik houd me vast. Nutteloos om me er tegen te verzetten.

Zowel mijn fysieke als mijn geestelijke lichaam heeft een behoorlijke tik gehad. En dat heeft tijd nodig. Tijd waarin van alles kan en mag gebeuren. Die grote klok luidt al wat minder, maar de klepel gaat nog een hele tijd heen en weer van links naar rechts, ook al staat de klok zelf allang weer stil. De klepel mag rustig uit zwiepen, daarna komt er vanzelf weer een nieuw evenwicht.

Facebook, Herseninfarct revalidatie, Non-fictie

Ik ben eenzaam?

Ik zit op facebook. Bekijk elke dag de stukjes die mijn vrienden erop zetten. Kost aardig wat tijd. Even lachen, een goede spreuk, veel flauwekul. Gisteren heel veel vrienden ‘ontvolgd’. Ben benieuwd wat er nu gebeurt.

Zoveel vrienden en toch heb ik het eenzaamheidsgevoel. Meer dan een derde van de Nederlandse bevolking voelt zich eenzaam (Beate Völker), staat in een artikel Elsevier (zaterdag 26 april 2014). Gemiddeld hebben mensen 3 tot 4 goede vrienden die ze zo’n 16 jaar kennen.

Steeds meer mensen zijn op zoek naar een hechtere, langdurige relatie. Een kenmerk daarvan is compromissen kunnen sluiten.

Wie weet heeft de ‘ontvolging’ tot gevolg dat ik compromissen kan gaan sluiten of zou niemand er een probleem mee hebben?