In de ochtendzon kijk ik naar de kersenboom die vol bloemblaadjes zit en ik kan de geur van rijpe kersen al ruiken.
In de middagzon kijk ik naar de donkerrode rijpe kersen en ik kan de witte bloemblaadjes die de boom sierden nog zien.
In de avondzon zie ik de boom waarvan ik houd omdat ze is wie ze is.
Samen op reis
Ga het komende jaar met me mee naar het eind van de wereld
Daar staat een bankje
En kunnen we rustig terugkijken op de tijd die geweest is
Op boosheid, frustratie en angst
Op geluk, tevredenheid en nostalgie
Ga het komende jaar met me mee naar het begin van de wereld
Daar staat een bankje
En kunnen we rustig vooruitkijken op de tijd die komen gaat
Op jaloezie, eenzaamheid en verdriet
Op hoop, trots en vertrouwen
Reis het komende jaar samen met mij
naar dat bankje
Want het bankje is dezelfde
Aan het eind en aan het begin, aan het begin en aan het eind
Dan leven we samen al het leven daar tussenin
Ik wens ons een mooie reis in 2024
11 November is het Wapenstilstandsdag. Deze dag is bedoeld om te worden gewijd aan het nastreven van mondiale vrede. We gedenken bij de zuil met namen van hen die in de eerste en tweede wereldoorlog omkwamen.
**************
Er is altijd hoop
Ze zijn dood, de jongens uit het dorp
Net als hun vaders en hun opa’s
Ze hebben verdriet gehad
De vriendinnen, de moeders en de oma’s
En dat alles omdat we liefhebben
Onze vrijheid, ons land, onze familie
En iedere dag gebeurt het
Ja, ook in ons
Willen we meer, worden we boos
Jaloers en gemeen
Hoe moeilijk is het toch
Om ons ego te stoppen
En de ander als onszelf te zien
Vandaag herdenken we
Omdat ze dood zijn
Maar vooral omdat we hoop hebben
Dat we ooit de ander liefhebben als onszelf
Ineens voel je het
Hoelang ben je nu al alleen
Vijf minuten, een uur
Een week, een maand
Het gevoel is steeds even sterk
Alsof je niet kunt ontsnappen
Terwijl er nog zoveel om je heen gebeurt
Het gevoel van alleensaamheid
Buiten danst de wereld
Draait het leven door
Slapen, opstaan, werken, eten
En jij doet mee, zoals je hebt geleerd
En dan gebeurt het
Staat het leven even stil
En sta je aan de kant
Daar waar je niet zou willen staan
Nu schijnt de zon weer
Achter die deur
Je hoeft hem alleen maar open te doen
En achter je rug te sluiten
En weg is het gevoel
Al vijf minuten, een uur
Een week, een maand
Je bent weer alleen, maar wel samen
#NAH #Herseninfarct #Doorgaan #Alleen #Samen #Alleensaamheid #Zon
(Tekening: Michele Mosselaar)
Straks gaan we
Straks ga ik dood
Nee, nu nog niet
Nu mag ik nog leven
Straks ga jij dood
Nee, nu nog niet
Nu mag jij nog leven
Speel met me vandaag
Vertel me je dromen
Speel met me
Laat je gedachten komen
Vrolijke of dwaze
Laat ze door mijn leven stromen
Met wat hulp van jou
Met wat hulp van mij
Komen de inzichten
Verdwijnen de blokkades
Ontstaat er ruimte
Om verder te komen
Straks gaan we dood
Nee, nu nog niet
Nu mogen we nog leven
(Een Shakespeare sonnet)
Er is geen reden om niet van jou te houden
Levend leven
Leef zoals je altijd hebt gedaan,
zie wat er gebeurt en pas je aan.
Aanpassen aan omstandigheden zonder dat je afhaakt,
is wat leven zo levend maakt.
Ik laat me niet gek maken door al het gezeur en gemauw,
ik leef volgens de regels
voor mij en voor jou
Denken
Mijn hoofd stopt maar niet met denken
Gedachten vliegen in het rond
Angst voor wat komen gaat
Spanning voor wat ik allemaal wil
Verdriet om wat geweest is
Dingen die ik niet heb gedaan
Of anders had willen doen
Drie seconden inademen, vier seconden uitademen
Ik geef mijn hersenen een opdracht: tel de ademcyclus
Ik laat ze vanaf nu niet meer zelf denken
En met elke cyclus wordt het rustiger
In mijn hoofd, in mijn lichaam
Herdenken
Er is zoveel te denken
Tijdens het herdenken
Over verhalen van ouders en grootouders
Over oorlog, over vluchten en overleven
Vanaf het treinstation in Vught werden
14.000 meest Joodse mannen en vrouwen met
1800 kinderen weggevoerd naar vernietigingskampen
Op de Vughtse heide is de fusilladeplaats
Waar 329 mannen, verzetsmensen zijn
Geëxecuteerd, vermoord
In Konzentrationslager Herzogenbusch aan de IJzeren man in Vught
Bevond zich een vrouwenkamp
74 Vrouwelijke gevangenen werden opgesloten in cel 115
Een cel met een oppervlakte van negen vierkante meter
Die nacht stierven 10 van hen
Mijn hoofd stopt niet met denken
Gedachten vliegen in het rond
Drie seconden inademen, vier seconden uitademen
Herdenkend denken
Niets is zeker in het leven
Daar ligt de uitdaging
Hoe ga je ermee om
Op 4 mei heerst er kalmte
Herdenk ik, kijk ik terug
Op verhalen van toen
Op 5 mei vier ik feest
Adem ik mijn gedachten
Over veiligheid, liefde en verbinding
In en uit
Voor jou en mij
Morgen word je wakker
Op de tafel staan
de gekleurde bekers en bordjes al klaar
Slingers en ballonnen voor een nieuw levensjaar
Aan jouw stoel een feestelijke puntmuts met
jouw naam en leeftijd erop gezet
Dan komen je vrienden en vriendinnen
en zingen ze voor je gaat beginnen
aan de cadeautjes speciaal voor jou
Ze zingen het lied voor jouw verjaardagspartij
Laat iedereen het horen
Laat niets jouw feest verstoren
Het is vast niet voorbarig
want morgen ben je jarig
(Foppe Weijer 2019)
Bevrijd mijn stem
Maskers waardoorheen de woorden stromen
woorden, die betekenis geven aan alles wat ik zie,
begrensd door mijn innerlijke beelden van
Jaloezie, verlangen, verdriet, teveel willen
Mag ik praten, kan ik praten, durf ik wel te praten
Ik weet dat mijn ego heel hard roept
In den beginne was het woord
Maar de stem van God is verder weg dan ooit
Bevrijd mijn stem
In de jaren van oorlog
Weet ik dat ik stil moet zijn
Ik mag nu echt niet praten
De vijand is al in het huis
Harde woorden uit beestachtige lichamen
Ik vouw mijn handen en ik bid
Ik houd me in, durf bijna niet te ademen
Mag zeker nu niet praten
En de stem van God is verder weg dan ooit
Bevrijd mijn stem
Ineens kan ik niet praten
Een infarct in mijn hersenen
Ik zie wel wat ik zeggen wil
Maar de woorden zijn vervlogen
Het is stil om me heen
Het is niet míjn stem die de stilte doorbreekt
Maar de stem van mijn omgeving
die harder roept dan ooit
Zelfs mijn slikken is oorverdovend
Ik houd me in, durf bijna niet te ademen
En snak naar gewoon wat woorden
De stem van God is verder weg dan ooit
Bevrijd mijn stem
Wie kan ik nog vertrouwen
In een wereld vol oorlog
Durf ik niet te praten
Ik hoor de nachtelijke razzia’s
Volken verraden door ego’s
Van mensen zoals jij en ik
Ik durf zeker niet te praten
De stem van God is verder weg dan ooit
Mijn stem is bevrijd
Door de vele gekleurde lichtpuntjes van
Mensen die opstaan en hun stem verheffen
Die opkomen voor zichzelf en voor mij
Ik zie dat we allemaal maskers zijn
Waardoorheen de woorden stromen
Tot de dag waarop het woord heilig en visie helder wordt
En er alleen volmaakte Liefde bestaat
Dan mag ik praten, kan ik praten, durf ik te praten
En ik spreek met onmiskenbare helderheid en overweldigende zeggingskracht
De stem van God zo dichtbij
Foppe Weijer
Vught
4 en 5 mei 2018