Categoriearchief: Facebook

Alle artikelen die betrekking hebben op facebook

Reizen naar Riga

OverdektemarktRiga

Geroezemoes, het monotone geluid van de airco. De knieën dichtgedrukt tegen de stoel voor me. Het vooruitzicht is mooi, het uitzicht vast ook, maar ik zit aan het gangpad. De Airbus A320 volgt de geplande tijden van de reis. Riga voorspelt 20 graden en volle zon. Een hogedruk gebied heerst al een week op de plek waar ik 4 dagen mag vertoeven. Ik heb gelezen van de oude Sovjet tijd. De rijke avant-garde trok naar Riga en naar de kustgebieden, om uitgebreid te relaxen, te badderen, hun lichaam te helen. Ik geef me eraan over. Wandelen door de stad, terrasjes, parken. Eventueel een enkele winkel, maar zoveel mogelijk ontspannen. 
Er zitten Letten naast me, ik hoor ze praten en kom al in de Baltische sfeer. De vrouw zit Lets te kruiswoordpuzzelen en de man af en toe Lets te slapen.

Een ultra-moderne bus transfereert ons naar het oude stadsgedeelte van Riga. We rijden door een country en western buitenwijk, houten huizen in de vorm van een saloon, een open pretpark in de grootste stad van de Baltische staten.
We naderen de oude stad. Trolleybussen, oude trams, grijze, grauwe statige huizen. Het eerste kasteel van Riga aan de Daugava, het domein van de Letse president. Zieken – en brandweerwagens racen met veel geluid langs ons. Het hotel ligt tegenover de oudste – en grootste overdekte markt van Europa. Hallen vol vissen, stukken vlees, fruit en groenten en ….. snoepjes. 

Beren op de weg

image

Eindelijk gaat het er van komen. Na jaren van voorbereiding. Ik denk terug aan de facilitation workshop waarin we de beren benoemden en de mogelijkheden.
De bomen op de weg, de ontvoering uit het ziekenhuis. De avonden dromen over avontuur en groei. Afsluitend met tiramisu.
En nu gebeurt het dan werkelijk. Je hebt jezelf er ingelegd. Je bent er klaar voor.
En wij? Wij zwaaien je uit, moedigen je aan en halen je straks weer warm binnen.

Siddhartha

Vandaag weer eens in het verhaal van ‘Hij wiens doel is volbracht’ gedoken. (Herman Hesse: Siddhartha).

Om de zoveel jaar kom ik wel weer op een keuze moment in mijn leven uit. Wat is daar toch de bedoeling van? Ik zou denken, je krijgt een leuke baan, stop daarin je energie en dat is je leven. Blijkbaar wil ik toch steeds weer iets anders.

Siddhartha gaat in het boek ook op zoek in zijn leven, steeds weer veranderingen. Het verhaal eindigt met Siddhartha als veerman, pratend tegen de rivier en de stenen, uiteindelijk in vrede met zijn reis en het begrijpen ervan.

Op Wikipedia is een mooie samenvatting (nl.wikipedia.org/wiki/siddhartha_(roman))

Ervaringen leiden tot bewustwordingen in iemands leven – het duidt op deelname, leren en misschien kennis. Verstaan is begrijpen en internaliseren. In de roman worden ervaringen aangewezen als de beste manier om te komen tot het begrijpen van de realiteit en verlichting te bereiken. Siddhartha’s reis toont aan dat dit begrijpen niet kan verkregen worden door scholastiek, geestelijke methodes of ongebreidelde lusten en de hieraan vasthangende pijn van de samsara; het is echter de totaliteit van alle ervaringen tijdens iemands leven die leiden tot het begrijpen.

Notre Dame

De klok gaat heen en weer, 6000 kg, elke slag trilt door mijn botten, door mijn hoofd. Ik houd me vast. Nutteloos om me er tegen te verzetten.

Zowel mijn fysieke als mijn geestelijke lichaam heeft een behoorlijke tik gehad. En dat heeft tijd nodig. Tijd waarin van alles kan en mag gebeuren. Die grote klok luidt al wat minder, maar de klepel gaat nog een hele tijd heen en weer van links naar rechts, ook al staat de klok zelf allang weer stil. De klepel mag rustig uit zwiepen, daarna komt er vanzelf weer een nieuw evenwicht.

Ik ben eenzaam?

Ik zit op facebook. Bekijk elke dag de stukjes die mijn vrienden erop zetten. Kost aardig wat tijd. Even lachen, een goede spreuk, veel flauwekul. Gisteren heel veel vrienden ‘ontvolgd’. Ben benieuwd wat er nu gebeurt.

Zoveel vrienden en toch heb ik het eenzaamheidsgevoel. Meer dan een derde van de Nederlandse bevolking voelt zich eenzaam (Beate Völker), staat in een artikel Elsevier (zaterdag 26 april 2014). Gemiddeld hebben mensen 3 tot 4 goede vrienden die ze zo’n 16 jaar kennen.

Steeds meer mensen zijn op zoek naar een hechtere, langdurige relatie. Een kenmerk daarvan is compromissen kunnen sluiten.

Wie weet heeft de ‘ontvolging’ tot gevolg dat ik compromissen kan gaan sluiten of zou niemand er een probleem mee hebben?