De klok gaat heen en weer, 6000 kg, elke slag trilt door mijn botten, door mijn hoofd. Ik houd me vast. Nutteloos om me er tegen te verzetten.

Zowel mijn fysieke als mijn geestelijke lichaam heeft een behoorlijke tik gehad. En dat heeft tijd nodig. Tijd waarin van alles kan en mag gebeuren. Die grote klok luidt al wat minder, maar de klepel gaat nog een hele tijd heen en weer van links naar rechts, ook al staat de klok zelf allang weer stil. De klepel mag rustig uit zwiepen, daarna komt er vanzelf weer een nieuw evenwicht.