Een zomeravond op Corsica. De warmte van de dag zit nog in mijn lichaam, mijn kleren. Al wandelend nemen we de afslag naar de begraafplaats van het dorp. Een hoge muur sluit de dodenakker af van de weg. Een stalen poort scheidt ons van de uit monumenten opgebouwde akker. De poort gaat knarsend open en sluit geruisloos. Op het dak van een van de huisjes ligt een kat te slapen. Het schemert. Het ene monument nog groter en rijker versierd dan het ander. Levens liggen verscholen in de grond of de graftombes.
Levens die ooit zijn begonnen, waar keuzes zijn gemaakt. Behouden of vernieuwen, stilstaan of groeien.

Ik sta op het punt om mijn leven opnieuw op te bouwen, gebaseerd op wat er nu is, wat ik nu kan. Het afsluiten van een periode en groeien in de situatie waarin ik me nu bevindt. Een stap in het duister, een impulsieve, spontane daad zonder het voordeel van de ervaring.

Zomaar een Frans dorpje.
Zomaar een begraafplaats.
Zomaar zoveel keuzes.