Van de week vertelde ze me het verhaal van de amygdala. Het woord deed me wegdromen. In flitsen zag ik de Amaryllis voorbij komen, een Magnum almond en een vriendin die Annemoon heet.

Ik mocht het dichterbij bij huis zoeken. Het gaat over een gedeelte dat zorgt voor de regulering van prikkels.

Ik droom verder.
Een verkeerstoren. De vluchtgegevens van alle vliegtuigen komen binnen, worden bijgehouden, geanalyseerd, eventueel gecorrigeerd. De gegevens worden doorgegeven aan andere verkeerstorens, druk overleg in de toren.

Het is een onderdeel van mijn hersenen. Samen met de hippocampus heeft het de vorm van een eierstok, maar dan in mijn hoofd.

De amygdala legt verbanden tussen informatie die van verschillende zintuigen afkomstig is en koppelt deze aan emoties. Het projecteert naar tal van kerngebieden in de hersenstam, zoals de hypothalamus, de pons, het tegmentum en de medulla oblongata.

Ik moet denken aan een liedje dat ik laatst gezongen heb:

Thuis heb ik nog een ansichtskaart
waarop een hersenhelft, een amygdala met hippocampus
een hypothalamus.
De pons, een medulla oblongata,
het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
maar ’t is waarmee ik geboren ben.

Er zijn momenten in mijn leven dat ik de gok neem. Toch noem ik mezelf geen gokker.

Zo’n 25 jaar geleden ben ik een keer in een casino geweest. Spannend. Een beetje duister. De mensen die er rondlopen. Een sfeer die afwijkt van mijn gewone leven. De keuze hoeveel ik wil verliezen of winnen, welk risico loop ik. Ik won 25 gulden, ben gelijk gestopt en uit blijdschap, heb ik dat bedrag daarna wel 10x uitgegeven.

De postcodeloterij, wel of niet aan mee doen. Het risico dat de hele straat miljonair is en ik niet. De kans is wel heel klein. De Staatsloterij. Het kost me geld, niemand weet dit, lekker anoniem.

Mijn baan opzeggen en in een heel andere richting gaan werken. Risico van onzekerheid door een proefperiode, collega’s kwijtraken en weer nieuwe contacten opdoen.

Een dieet gaan volgen of toch medicijnen blijven slikken. Komt de ziekte terug of krijgt mijn lichaam het zelf voor elkaar? Het risico wordt beperkt door de specialisten die me helpen en blijven controleren.
Niemand weet of de gok die ik neem het gewenste resultaat gaat opleveren. Iedereen zal er een andere mening over hebben. Iedereen heeft andere normen. Het besluit neem ik zelf, het risico draag ik zelf.

Dit jaar heb ik besloten om niet mee te doen aan de Tour toto en WK voetbal pool. Sommige gokjes gaan zelfs mij te ver.

Hoe moeilijk is dat!

Soms als ik aan het werk ben, dan denk ik aan het weekend of de vakantie. Even helemaal niets doen, niets moet, alles mag.

Nu zit ik thuis en mag ik niets doen. Of in ieder geval niets moet, ik mag alleen dingen willen. De eerste weken zitten mijn dagen dan ook vol met alles wat ik denk dat ik wil. Gaandeweg kom ik er achter dat het toch veelal dingen zijn die ik van mezelf moet, ook al zouden ze op het lijsten willen moeten staan.
Ik zit nu dan ook rustig op een stoel in de kamer, buiten regent het. De moet dingen heb ik gedaan vandaag. Door mijn hoofd schieten allemaal gedachten van dingen die ik vandaag nog wil. En toch doe ik niets. Ik blijf zitten, laat de gedachten komen en ook weer gaan. Schuldgevoel komt langs en gaat gelukkig ook weer. De drang om toch een boek te pakken komt en gaat weer.

Weet je wat ik vandaag ga doen, helemaal niets.

Ondertussen heb ik toch weer een stukje geschreven.

Veel te vroeg stond er weer een bordje. De tijd van verse asperges is weer voorbij. De afgelopen maanden hebben we ze geschild, gekookt en gegeten. Gewoon met gesmolten boter.

Nu worden ze niet meer geoogst. De plant wordt met rust gelaten om deze de tijd te geven om te groeien, zodat er nieuwe energie wordt opgedaan voor het volgende jaar. De (zonne-)energie wordt opgenomen door het bovengrondse groene aspergeloof en opgeslagen in de wortels.

Ik heb ook even rust genomen. Een periode om mijn innerlijke infrastructuur aan te leggen (Dr. William Tiller – emeritus professor universiteit van Stanford). Na vele jaren van ervaringen opdoen in het leven, ga ik een tijdje de stilte in. Mijzelf van binnen klaarmaken door de ervaringen in het leven. Hoe meer infrastructuur ik aanleg, hoe meer geest er mijn systeem binnenkomt. Hoe meer geest er binnenkomt, hoe bewuster ik word.
Serieus de stilte ingaan en te leren luisteren naar wat zich afspeelt in het fysieke vacuüm. Zo kan ik me bewust worden van het grotere geheel waarvan ik onderdeel ben.

Het doel is me steeds meer te gaan uiten zoals ik werkelijk ben. Met genoeg energie in mijn wortels om straks weer heerlijk van te genieten.