Vergeettorentjes

Pureetorentjes

Gisteravond aten we ze weer. Pureetorentjes, gekookte aardappelen pureren en opspuiten op de bakplaat. Geraspte kaas eroverheen strooien en de oven daar een bruin korstje op laten maken.

Ik weet nog precies wanneer het de laatste keer was dat we ze hadden gegeten. Tweede kerstdag 2013, het kerstdiner.
De arts in het ziekenhuis vroeg me of ik wist welke dag het was. “Tweede kerstdag”, wist ik verheugd uit te brengen. Mijn hersenen werkten op volle toeren, tweede kerstdag welke datum hoorde daarbij? “25, nee 26 december”, zei ik. “En welk jaar is het?”, vroeg ze. Vol zelfvertrouwen antwoorde ik, “1993!”. Ze keken me allemaal aan met een zorgzame blik, het is goed, het komt goed, blijf jij maar lekker liggen, wij zorgen wel voor je. De vraagmachine was nog niet klaar, ze wilde ook graag weten wat ik die avond gegeten had. “Sperzieboontjes”, kwam er als eerste woord uit mijn mond. Ik zag beelden van het heerlijke diner. Schalen met groente en vlees en een bakplaat met pureetorentjes. Maar na de spezieboontjes kwamen er geen woorden meer die klopten bij de beelden die ik in mijn hoofd had.