Op het strand van Algajola op Corsica loopt ze. Een oudere vrouw, een ferme wandelstok om haar heup te ontlasten. In het mulle zand lijkt ze soms om te vallen, maar met een snelle zwaai van haar stok, hervindt ze haar evenwicht.

Daar staat ze te kijken, over de zee, haar voeten in de branding. Opnieuw zwaait haar stok vervaarlijk in de lucht. Het moment komt naderbij dat ze, zoals Mozes, met de stok op het water slaat en de zee zich splijt. Wanden van water ontstaan en ze loopt over de bodem naar het vaste land van Frankrijk. Vooruit naar haar bevrijding, haar werkelijkheid.

Met een boog vliegt de stok over haar hoofd. Landt op het strand. Ze zet een paar stappen en haar lichaam wordt een met het water. Met een bevrijdende slag zwemt ze weg.