Twee middagen workshop met als onderwerp creatief schrijven zitten erop. Schrijfster Jacobina Kunnen heeft ons tips gegeven, heeft ons uitgedaagd buiten de kaders te denken en te schrijven. 
Een pijp, een vodje papier, een sprookje met ei, 10 kg aardappelen, de zon die boven de dijk opkomt, een spin die jongleert in het dierencircus, een vis die zit te mensen, een verslag van een muziekfestival in Engeland. Genoeg fantasie voor beginnende schrijvers.
Een gastblogger Ronella Moser heeft het voor de stadsbibliotheek van Den Bosch in haar woorden beschreven:

Horen, zien en schrijven

Het is vol in de Bovenkamer van de bieb. En niks geen duffe typemiepen en suffe penmeneren, nee de zolder is gevuld met gedreven en bevlogen auteurs in wording. Ieder zit daar met hun eigen wens en aanverwante schrijfaspiratie. Er is niemand die zegt: ‘Ik zit hier, nou gewoon weetje wel, gewoon.., omdat ik het gewoon leuk vind, weetje wel. Lijkt me wel leuk om een keer een boek te schrijven…’

Signorinas en snuiters, een met sjaal wit en blauw geblokt, er is een geruite blouse met korte mouwen en ook een meneer die zijn glanzende groene jas heeft aangehouden. Die laatste heeft een pijp en is best jong zonder baard en snor, maar dat terzijde. Ruimte innemend of timide, een lekker mokkel met bruine lange haren, sjieke mevrouw met knot, student, en ook een reiziger met sportief jackie en gedegen gymschoenen die van alles overkomt. Zwijgzame informatieslurpers tegenover gedachtendelers.
En ze willen niet zomaar iets, ze schrijven en willen vooruit! Liedteksten en levensverhalen voor op begrafenissen, in dagboeken, kinderverhalen, recensies, gewoon korte stukjes, post feministische fictie, columns en poëzie.

Allemaal hebben ze gemeen dat ze stuiten op de berg die ze voor zich zien. En workshopleider Jacobina weet de steenmassa te vergruizen tot kiezels, die je één voor één kunt oprapen. ‘Je moet vast zitten om verder te kunnen!’ Voor mijzelf ook herkenbaar, ik zit regelmatig vast, het zogenaamde writersblok, ik los dat op met het innemen van een chocoladeblok, mijn ultieme indirecte schrijfmoment.

Het indirecte schrijfmoment, het is de auteurs een opluchting dat dat bestaat. Niet alleen achter je pen en papier zitten is dus schrijver zijn. Onderweg zijn en signaleren, luisteren, inademen en soms juist liever heel hard uit-, en betasten. Met moed in overvloed en energie. Het is vol in de bovenkamer van de cursisten.

http://www.bibliotheekdenbosch.nl/activiteiten/gastblog/3224-workshop-creatief-schrijven-door-jacobina-kunnen