Waarom heb ik op de dag zelf steeds zo’n moeite om op vakantie te gaan? Van te voren kan ik genieten van de verwachting, de terrasjes, de zon, de warmte, het eten, de rust.
Ik hou van mijn gestructureerde leven, van mijn gezin, mijn familie, mijn werk, mijn vrienden en alles wat ik daarin onderneem. Vakantie brengt me uit dat ritme, uit die structuur. Onbekendheid, niet weten wat er komt, geen controle hebben komt ervoor in de plaats. Ik weet ook niet of hetgeen ik had, straks ook weer daar is. Een vriendin appte: “ga nou maar eens loslaten en vier vakantie”.

Van te voren probeer ik alle scenario’s te beredeneren, te beleven, zo kan er niets gebeuren waar ik niet op voorbereid ben. Eigenlijk bereid ik me op die manier voor op mislukking. Succes zorgt voor verandering, maar is dat wel wat ik wil? Ik hou ervan te weten waar ik aan toe ben, van stabiliteit. Kan ik die handrem onderkennen en uitschakelen? Kan ik openstaan voor instabiliteit, stress en verandering?
(Ja-maar ….. omdenken: Berthold Gunster)