Pieterman

Er heerst al maanden een discussie over de pieterman. Volgens mij is het verleden jaar na het strandseizoen hoog opgelaaid en verergert het nu het nieuwe strandseizoen is aangebroken.

Zelfs de lifeguards van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij hebben er een mening over en kunnen worden ingeschakeld als we er zelf niet meer uitkomen.

Ik heb begrepen dat mensen uit Wassenaar en de Friese Waddeneilanden Terschelling, Vlieland, Ameland en Schiermonnikoog in ieder geval problemen hebben met de pieterman.

(Stekelige zandkruiper plaagt standbezoekers – Brabants Dagblad 23-07-2014)

Ode aan ‘s-Hertogenbosch

image

Een heldere ochtend in het Bossche Broek. In de verte zie ik de St. Jan. Strak, zonder steigers, tegen een blauwe lucht.  
De stad van mijn kleuterschool, lagere school. Mijn eerste vrienden en vriendinnetjes. Het centrum waar ik regelmatig even naar toe fiets, een kopje koffie op de Parade of bij de Uilenburg.
Vrienden ontmoeten in Terminus of de Rode Pimpernel (helaas net moeten sluiten). Een plekje zoeken op het terras bij Mijn Tante of het Veulen, rode wijn of biertje. Lekker keuvelen en kijken. 
Een wandeling door de binnenstad, de kleine straatjes, doorgangen, beeldjes, oude stadsmuren. Over de dijk langs de Dommel naar het pontje, de stad rechts laten liggen. Een lunch op het terras bij De Nar en slenteren over de markt. 
Leven in een levende stad. 

Amygdala

image

Van de week vertelde ze me het verhaal van de amygdala. Het woord deed me wegdromen. In flitsen zag ik de Amaryllis voorbij komen, een Magnum almond en een vriendin die Annemoon heet.

Ik mocht het dichterbij bij huis zoeken. Het gaat over een gedeelte dat zorgt voor de regulering van prikkels.

Ik droom verder.
Een verkeerstoren. De vluchtgegevens van alle vliegtuigen komen binnen, worden bijgehouden, geanalyseerd, eventueel gecorrigeerd. De gegevens worden doorgegeven aan andere verkeerstorens, druk overleg in de toren.

Het is een onderdeel van mijn hersenen. Samen met de hippocampus heeft het de vorm van een eierstok, maar dan in mijn hoofd.

De amygdala legt verbanden tussen informatie die van verschillende zintuigen afkomstig is en koppelt deze aan emoties. Het projecteert naar tal van kerngebieden in de hersenstam, zoals de hypothalamus, de pons, het tegmentum en de medulla oblongata.

Ik moet denken aan een liedje dat ik laatst gezongen heb:

Thuis heb ik nog een ansichtskaart
waarop een hersenhelft, een amygdala met hippocampus
een hypothalamus.
De pons, een medulla oblongata,
het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
maar ’t is waarmee ik geboren ben.

Gokken

image

Er zijn momenten in mijn leven dat ik de gok neem. Toch noem ik mezelf geen gokker.

Zo’n 25 jaar geleden ben ik een keer in een casino geweest. Spannend. Een beetje duister. De mensen die er rondlopen. Een sfeer die afwijkt van mijn gewone leven. De keuze hoeveel ik wil verliezen of winnen, welk risico loop ik. Ik won 25 gulden, ben gelijk gestopt en uit blijdschap, heb ik dat bedrag daarna wel 10x uitgegeven.

De postcodeloterij, wel of niet aan mee doen. Het risico dat de hele straat miljonair is en ik niet. De kans is wel heel klein. De Staatsloterij. Het kost me geld, niemand weet dit, lekker anoniem.

Mijn baan opzeggen en in een heel andere richting gaan werken. Risico van onzekerheid door een proefperiode, collega’s kwijtraken en weer nieuwe contacten opdoen.

Een dieet gaan volgen of toch medicijnen blijven slikken. Komt de ziekte terug of krijgt mijn lichaam het zelf voor elkaar? Het risico wordt beperkt door de specialisten die me helpen en blijven controleren.
Niemand weet of de gok die ik neem het gewenste resultaat gaat opleveren. Iedereen zal er een andere mening over hebben. Iedereen heeft andere normen. Het besluit neem ik zelf, het risico draag ik zelf.

Dit jaar heb ik besloten om niet mee te doen aan de Tour toto en WK voetbal pool. Sommige gokjes gaan zelfs mij te ver.

Het zal toch niet gebeuren?

image

Het zal toch niet gebeuren?
Omroep Brabant gaf aan: wolven in Nederland. Zelfs in Bergen op Zoom is een wolf gesignaleerd. 
De laatste wolf in Nederland werd in 1897 gezien in Heeze. In 1881 werd een laatste wolf om het leven gebracht in Helvoirt. Brabant lijkt dus een geschikt gebied voor de wolf, zo concludeerde ook de Onafhankelijke Statenfractie kort geleden. De provincie heeft onlangs nog gezegd dat de wolf welkom is in Brabant.

Het zal toch niet gebeuren?
Brrr, ben ik lekker aan het wandelen, kom ik een wolf tegen. De wolf heb ik nog niet gezien.

Fiets ik net buiten Vught, kom ik allemaal ooievaars tegen. De kinderen zijn sinds kort het huis uit.
Het zal toch niet gebeuren?

Niets doen

image

Hoe moeilijk is dat!

Soms als ik aan het werk ben, dan denk ik aan het weekend of de vakantie. Even helemaal niets doen, niets moet, alles mag.

Nu zit ik thuis en mag ik niets doen. Of in ieder geval niets moet, ik mag alleen dingen willen. De eerste weken zitten mijn dagen dan ook vol met alles wat ik denk dat ik wil. Gaandeweg kom ik er achter dat het toch veelal dingen zijn die ik van mezelf moet, ook al zouden ze op het lijsten willen moeten staan.
Ik zit nu dan ook rustig op een stoel in de kamer, buiten regent het. De moet dingen heb ik gedaan vandaag. Door mijn hoofd schieten allemaal gedachten van dingen die ik vandaag nog wil. En toch doe ik niets. Ik blijf zitten, laat de gedachten komen en ook weer gaan. Schuldgevoel komt langs en gaat gelukkig ook weer. De drang om toch een boek te pakken komt en gaat weer.

Weet je wat ik vandaag ga doen, helemaal niets.

Ondertussen heb ik toch weer een stukje geschreven.

Hamsters

hamsters

In een ver verleden leefde er een hamster bij ons. Overdag aan het slapen en ’s nachts hyperactief. Tot op een dag het kleine lichaampje volledig hard en koud in zijn kooitje lag. De arme drommel had het leven en ons droevig achter gelaten. Op het flatje hebben we hem toen begraven in de prullenbak (ja, je bent jong en weet nog weinig van het leven).
Het is wel zijn geluk geweest. De volgende dag klonken er kruip-, knars-, en schraap geluiden uit de bak. Meneer was uit zijn winterslaap ontwaakt en wilde graag zijn kooi weer in.

Nu hebben we heel veel hamsters in de kamer. Nog even mogen ze blijven. Ze zijn een stuk rustiger dan onze Jean-Piere. Wie weet staan ze er zondag nog. Hoe dan ook, straks liggen ze met zijn allen in de prullenbak. Ik zal de bak blijven controleren op kruip-, knars-, en schraap geluiden.

Mussen dag

image

Buiten hoor ik de merel al fluiten. Onder de dakpan is het nog donker. Ik blijf nog even liggen. Kevin ligt naast me, nog volledig in slaap. Met zijn moeder heb ik de afspraak dat Kevin deze week bij mij is. Genoeg te doen vandaag, want hij moet nog veel leren.

Door een spleet tussen de dakpannen zie ik nu het ochtendgloren. Tijd om de veren te strekken. Zonder Kevin wakker te maken, wip ik uit het nest, schuif laag onder de pan naar de dakgoot. Vanaf hier heb ik een goed overzicht over de groene tuinen onder me. 

Eerst maar eens een klein hapje eten, bij De Volder in de tuin zitten vaak kleine insecten. Heerlijk zo vroeg op de ochtend. Tevens hebben ze een waterbak in de tuin. De dag begint goed. Nu snel terug naar het nest, de kleine meenemen op vliegles en samen op zoek naar eten.

Kevin is net wakker geworden en piept al weer als een bezetene. Jaja, we gaan op zoek. Ik leer hem dat je het beste zoveel mogelijk verschillende tuinen kunt bezoeken op zoek naar eten. In tijden van schaarste is dat het beste, zo leer je de omgeving kennen, de verschillende soorten voedsel en je komt aan je vlieguren.

De ochtend is gevuld met voedsel, samen met onze vriendengroep, vliegen we van tuin naar tuin. Opletten in de tuin met de teckels. Ze doen ons niets, die grote zwarte vogels mogen ze niet. We moeten er alleen voor zorgen dat we niet tussen die ruzie terecht komen.

Tussen de middag rusten we uit bij de speelboom. Onze buiken zijn gevuld. We zijn moe van het vliegen en zoeken een mooi plekje in de zon. We zakken door de pootjes en liggen met de buik zo plat mogelijk en de vleugels een beetje gespreid op een tak of op de schutting.

Natasja ligt er ook al, zijn moeder. Natasja heeft zelf ook nog een aantal kleuters bij haar. We zien er moe uit. 

Tot vanmiddag 4 uur gaan we verder met eten en vliegen en daarna is het vrije tijd voor Kevin. Het leukste moment van de dag. We verzamelen ons bij de speelboom. Binnen in de boom spelen de kleintjes verstoppertje of tikkertje. Het is een kabaal als ze achter elkaar aan zitten. Een paar van de ouderen zitten op de uitkijk. Na het speeluurtje gaan we in bad. In een witte zandhoop, schuren we onze buiken en vleugels. Elke aanwezige parasiet wordt afgeschrikt en maakt zich uit de voeten.

Nog even rustig in de ondergaande zon zitten suffen en daarna zoeken we ons nestje weer op.

Kapper

image

Begin van het jaar doorbrak ik een oude traditie. Vijfentwintig jaar lang heb ik zelf mijn haar gecoupeerd. Bibop noemde mijn kapster het. Nu na een paar maanden en evenzoveel kappersbezoeken zit er een ander model in mijn haar. 

Tot gisteren had ik een eigen kapster. Ze heeft me over mijn verlegenheid heen geholpen, gel in mijn haar gesmeerd en mij met neushoorn kapsel over straat laten gaan. 

Gisteren was ze er niet, zei de stem in de telefoon, maar de stem had wel tijd. Nu heb ik ook vertrouwen in de stem, ook al is het kapsel iets korter, iets strakker. Maar het is dan ook zomer.

Met eeuwige dank aan Rianne en Janine.

Asperge seizoen gesloten

image

Veel te vroeg stond er weer een bordje. De tijd van verse asperges is weer voorbij. De afgelopen maanden hebben we ze geschild, gekookt en gegeten. Gewoon met gesmolten boter.

Nu worden ze niet meer geoogst. De plant wordt met rust gelaten om deze de tijd te geven om te groeien, zodat er nieuwe energie wordt opgedaan voor het volgende jaar. De (zonne-)energie wordt opgenomen door het bovengrondse groene aspergeloof en opgeslagen in de wortels.

Ik heb ook even rust genomen. Een periode om mijn innerlijke infrastructuur aan te leggen (Dr. William Tiller – emeritus professor universiteit van Stanford). Na vele jaren van ervaringen opdoen in het leven, ga ik een tijdje de stilte in. Mijzelf van binnen klaarmaken door de ervaringen in het leven. Hoe meer infrastructuur ik aanleg, hoe meer geest er mijn systeem binnenkomt. Hoe meer geest er binnenkomt, hoe bewuster ik word.
Serieus de stilte ingaan en te leren luisteren naar wat zich afspeelt in het fysieke vacuüm. Zo kan ik me bewust worden van het grotere geheel waarvan ik onderdeel ben.

Het doel is me steeds meer te gaan uiten zoals ik werkelijk ben. Met genoeg energie in mijn wortels om straks weer heerlijk van te genieten.